برای بارانی ترین لحظه هایی که این روزها بر دلم می گذرد حتی بهانه
ای هم ندارم...
بهانه ای که بگویم آنقدر دلم تنگ است که جمله هایم مرتب قفل می
کنند...جا می مانند از احساسم...دلم می رود و تنگی اش را می کوبد
به دیواره های پر التهاب نفس هایم و جیغ می کشد...جیغ می کشد...
حتی یک تلنگر هم برای شکستن این همه آینه ی سرد در اطرافم
کافی ست..